الاستعفاف
عن المسألة
86- istemekten Uzak
Durmak (= iffet / istifaf)
أنبأ قتيبة
بن سعيد عن
مالك عن بن
شهاب عن عطاء
بن يزيد عن
أبي سعيد
الخدري أن
ناسا من الأنصار
سألوا رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
فأعطاهم ثم
سألوه
فأعطاهم حتى
إذا نفد ما
عنده قال ما
يكون عندي من
خير فلن أدخره
عنكم ومن يستعفف
يعفه الله عز
وجل ومن يصبر
يصبره الله
وما أعطي أحد
عطاء هو خير
وأوسع من
الصبر
[-: 2380 :-] Ebu Said el-Hudrı der
ki: Ensar'dan bazıları Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)'den bir şeyler istediler,
o da bir şeyler verdi. Bir daha istediklerinde yine verdi. Ancak verebilecek
bir şeyi kalmayınca:
"Şayet yanımda bir
şeyler varsa saklayıp sizden esirgeyecek değilim, ama iffetli olmak isteyen
kişiyi Allah Teala da iffetli kılar. Yokluğa sabretmek isteyen kişinin de Allah
Teala sabrını arttırır. Zira insana sabırdan daha hayırlı ve daha bereketli bir
şey verilmiş değildir" buyurdu.
Mücteba: 5/95, 96;
Tuhfe: 4152.
أنبأ علي بن
شعيب قال
حدثنا معين
قال حدثنا مالك
عن أبي الزناد
عن الأعرج عن
أبي هريرة أن
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم قال
والذي نفسي بيده
لأن يأخذ
أحدكم حبله
فيحتطب على
ظهره خير له
من أن يأتي
رجلا أعطاه
الله عز وجل
من فضله
فيسأله أعطاه
أو منعه
[-: 2381 :-] Ebu Hureyre'nin
bildirdiğine göre Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem):
"Canım elinde olana
yemin olsun ki birinizin bir ip alıp da topladığı odunları sırtında taşıyıp
satması, verip vermeyeceği belli olmayan varlıklı birine gidip de el açmasından
daha hayırlıdır" buyurdu.
Mücteba: 5/96; Tuhfe:
13830.